Chevrolet Triftmaster. Eski Istanbul`un vazgecilmezlerinden, bu arac üzerine yorum ve anilari bekliyorum.

Sıfır kilometre, Chevrolet Kamyon yeni alınmış ve hatıra fotoğrafı çektirmek unutulmamış..

Eski arabaların resimleri benim gibi yarım asırı deviren araba meraklıları için eski dostların resimlerinden farksız.Her biri illa ki bir şeyler çağrıştırıyor.

1969 yılında eniştem İstanbul Yusufpaşa'da yazlık bir sinemanın büfesini işletirken böyle bir Chevrolet kamyonetle Zeytinburnu civarındaki bir gazoz imalathanesinden tahta kasaların içerisine doldurulmuş gazozlar getirtirdi.Kamyonet muhtemelen resimdeki gibi 53-54 modeldi.Ve sinemanın arka tarafında Vatan Caddesinde Çatalca otobüslerinin yazıhanesinin yanında park halinde olurdu.

Çoğunlukla çağırmaya ben giderdim.Ama gazoz almak için gidemezdim, çünkü şoför mahalline sinemanın üç müsdahdemi biraz sıkışarak da olsa yükleme-boşaltma işi için binerdi. Bu çok kısa yolculuk bile büyük keyif verirdi.

Bu kamyonetin şoförü de ağızından sigarası düşmeyen ve arabayı sürerken sol kolunu illa camdan çıkararak kullanan orta yaşlı usta bir şofördü.

Bundan sonrasının Chevrolet ile ilgili olmasa da; o yıllarda sinemalarda gazoz buz ve su dolu galvanizli tenekeden kovaların içerisinde satılırdı.Açık havada yerli bir film seyrederken ayçekirdeği çıtlayarak içilen bu gazozların tadına doyum olmazdı.

Benimde Chevrolet ler ile nacizane bir hatiram var. Ben hatira diyorsam sanmayin ki soförlük falan, alakasi yok ben o zaman sekiz yasindaydim. Cocuklugum bir kismi Topcular da gecti, Edirnekapi dan Rami istikametine dogru Hacivat ve Karagöz ün evleri denilen Osmanli mimarisine sahip iki ahsap yapidan sonra mobil istasyonu vardi. Bu mobilin önünde tipik yük ve esya tasir kamyonetleri bulunurdu.

Bu kamyonetlerin ücünün sahibi, Dayim ve Arkadaslarinin Emin Abi dedikleri sahse aitti. Iki Chevrolet Triftmaster bir de alman üretimi Borgward, Chevroletlerin ikiside kirmizi, ben yol üstünde bulunan Topcular Ilk Okulundan eve giderken neredeyse hergün Rahmetli manav Cemil Abi den bir elma kapar sonra da dogru Emin Amcamin yanina gider o kirmizi Chevroletleri hafif nemli guderi ile parlatmaya calisirdim.

Mükafat olarakta direksiyonun basina gecmekti. Kimi soförlerin birbirlerine takilmalarini seyreder, tabii ki hic birsey anlamazdim, kimi de aynadan kendimi seyrederdim hatta bazen gaza gelir VIN VIN falan bagirarak hava atardim, taa ki Dayim, hadi bakalim sene eve diyene kadar.

Bana da az da olsa o eski kamyon ve kamyonetleri bir nabze yasamak nasip oldu, cok güzel günlerdi.

Kalin saglicakla...

1950 yılında çekilmiş bir hatıra fotografı ile devam edelim..