Konu Görünümü | Doğrusal Görünüm

**Fatih Kocaoglu** · 30/10/2010, 07:07 PM

NOSTALJİK ŞEHİRLERARASI OTOBÜSLER
Internet’te Türk otobüs severlerin siteleri var.

http://www.magazinulasim.com

Otobüsle…

Otobüsçülükle ilgili değişik başlıklar altında.

Üstatların kaleme aldığı…

Yazılar…

Yorumlar var.

Büyük üstat…

Mehmet Ali Sade imzasıyla yazılardan alıntılar bulacaksınız aşağıda…

* * *

İnsan düşündükçe hatırlıyor.

Eskiden yolculuk sona erdiğinde şoför ya da muavin;

“Cümleten geçmiş olsun” diye uğurlardı.

Siz de büyük bir tehlikeden kurtulmanın sevinci ile bavulların peşine düşerdiniz.”

YOL LOKANTALARI… TESİSLER…

Bu tesislerde yemek yiyebilmek de bir dertti.

Bayatlayan yemekler, başka yemek ve çorbalara dönüştürülürdü…

Kesinlikle atılmazdı.

En garantili yemeğin haşlama olduğu rivayet edilirdi.

Bir de kaptanlara ne yemek geldiğine çaktırmadan göz ucuyla bakılır ondan yemeğe gayret edilirdi.

Ne de olsa kaptanları kazıklayamazlardı.

Ekmekler masalardaki plastik kapaklı kutulara dilimlenilip konulur, ayrıca ekmek servisi yapılmazdı.

Parası az olanlar ve bazı kendini uyanık zannedenler sadece bayat pilavdan yapılmış yayla çorbası söylerler ve beleş olarak değerlendirdikleri bu ekmekleri en fazla yiyerek ekmekle karın doyurma çabasına girerlerdi.

Oysaki hesap ödeme sırasında garsonlarca bu göz önüne alınır ve ona göre hesap çıkardı…

ÇAYLAR…

Kâğıt peçete bilinmezdi.

Bardaklar içerisine pastel renkli pelür kâğıtlar…

Dekoratif bir şekilde konulur…

Çatal-kaşık temizliği de dâhil peçete ihtiyacı bunlarla giderilirdi.

Kürdan masada bulunmaz, kasa önünde bir tabak içerisinde muhafaza edilirdi.

Kürdanlar da neredeyse çıta kalınlığında olur…

Cebinde çakısı olan kürdanına da bir ayar verirdi…

Çaylar ister şirketten olsun…

İster de kendi paranızla alın illaki bayattı.

Çayla birlikte şeker gelmez masadaki şekerlikten istifade edilirdi.

Çay içilen masalar genellikle dışarıdaydı ve masalar olabildiğince pisti.

Son olarak, o yıllarda sigara daha mı fazla içilirdi nedir…

Ortalık kesif bir dumanla kaplı olur…

İçmeyenler de zaten duman altı olurdu.

Havalandırma pek bilinmezdi.

TABELACILAR…

Bir de eskiden garajlarda tabelacılar vardı.

Otobüslerin üzerindeki yazılara ilave yaparlar…

Dökülüp silinmiş ya da çeşitli nedenlerle bozulmuş yazıları onarırlar…

Eski haline getirirlerdi…

Şimdilerde logo denen…

Firmalara ait amblemleri ve yazı karakterlerini tamamen el becerisine dayalı olarak otobüslerin üzerine nakşederlerdi.

Yazı yazarken ucunda kaymayı önleyici kauçuk bir top olan uzunca bir çubuğu ellerinin altına destek yaparlar ve etraftakilerin meraklı bakışları altında işlerini yaparlardı.

Plaka markalı yanlış hatırlamıyorsam ispirto ile temizlenebilen boyalar, mürekkepler kullanırlardı.

Hepsi de özellikle resim kabiliyeti yüksek ve becerikli elemanlardı.

Bazı yazılar için standartlığı sağlamak maksadıyla önce kartondan şablon hazırlar daha sonra ince ayrıntılarını elle tek tek verirlerdi.

Ayrıca çeşitli ışık ve gölge oyunları ile bezenerek yazıların göze hoş gelmesi sağlanırdı.

Logolar da çoğunlukla herkes tarafından bilinirdi.

Bunların bir kısmı bu güne kadar bile gelmiştir…

İlginç amblemler de vardı.

Gazanfer Bilge meydan okuyan bir güreşçi…

Sağlam, dünyayı avucunun içinde tutan bir el…

As, depara hazırlanan bir atlet…

Hoş, değişik ve anlamlı amblemler kullanırlardı.

Tekrar ediyorum, eskiden otobüsçülük gerçekten bir ekoldü.

Latif Karaali, 487’inci sayı

18 Ekim 2010, Ulaştırma Dünyası

http://www.ulastirmadunyasi.com/yazar.asp?yaziID=629

**M.Ali Sade** · 30/10/2010, 10:26 PM

Latif üstadın Türk Otobüscülüğü'ne yaptığı maddi , manevi katkıları ve çok değerli çalışma ve çabalarını takdir ve şükranla izliyoruz.

Özellikle son girişimi olan "Yıllara armağan olsun" projesi kapsamında gerçekleştirdiği 1968 Magirus bizleri adeta o günlere geri götürdü.

Latif üstada bizler de Magazin Ulaşım camiası adına tekrar teşekkür ediyoruz.

Herkese selamlar...