Bu resim aslında bir filmden alınma.Ama hangi film olduğunu bilmiyorum.

25 plakalı BMC TM 140 Seri I ise gençlik yıllarında.O yıllarda ilave dingil modası yeni yeni çıkmış olsa da bu orijinal haliyle kalmış.

Kaputun altındaki yan kapaklar hararet endişesi ile sökülmüş.Kasada sanki arı kovanları var gibi ama sandıklı başka bir malzeme de olabilir.Şayet bu yük arı kovanı ise şoför mahallinde oturan da bir arıcı ve muhtemelen de Ordu'ludur.Çünkü Ordu'lular bal işinin başrol oyuncularıdır.Arılarını yaymak için de Anadolu'nun Erzurum,Muş,Bingöl ve hatta Hakkari gibi yaylalarını tercih ederlerdi.

Silecekler ters duruyor.Ama bu seride silecek düğmesini kapatınca sileceğin ilk durumuna dönmesi gibi bir lüks yoktur.Düğmeyi kapattığınızda silecek nerede ise orada kalır.Erzurumlu kardeşim de bu şekilde kalmasını tercih etmiş.

Kamyonculuk çok kendine has usulleri barındıran bir meslektir.Yükü dengeli yerleştirmekten tutun da çadırın çekilmesine kadar bütün faaliyetler mesleğin kendisine has raconları çerçevesinde uygulanmak zorıundadır.

Hele ki çadır işi bir uzmanlıktır.Çekilen iplerin uçlarına özel bir düğüm yapılır,ip çekildikçe halat gerilir ama bu düğüm ipin geri gitmesini engeller,bağ gergin kalır.Ben bu düğümü atmayı eskiden çok güzel becerirdim.Geçenlerde bir iş icabı denedim,unutmuşum.

TM 140 çok cefakar bir kamyondu.Şahsen ben severim.

Resim alıntıdır.

Selamlar

BMC'nin bizde üretilmiş ilk nesil kamyonlarını çok severim.Pek çok insanımız bu kamyonlar sayesinde oluk oluk benzin yakan eski Amerikan kamyonlarının mezaliminden kurtulup kendi işinin patronu olmuşlardır.

Çünkü BMC emsallerinden hem ucuz hem de dayanıklıydı.Ama kullanması azıcık ağırdı.    

Birkaç gün hep beraber TM 80 modelinden başlayarak burunlu BMC'leri inceleyeceğiz.

Aslında sizlere ilk üretim TM 135 modelini de anlatmak isterim ama ona ait bir doküman maalesef elimde yok.    

Dünkü mesajımda da belirttiğim gibi BMC'nin ilk üretimi TM 135 modelidir.Bu kamyon 1966,67 ve 68 yıllarında toplamda 2700 adet civarında üretilerek yerini TM 140 modeline bıraktı.

Bu üretimler yapıldığı yıllarda aslında bizim kamyon piyasamız açtı.Evveliyattan var olan ve neredeyse kamyon piyasasının yarısına yakın bir bölümünü oluşturan benzinli Austinler ile daha sağlam olmalarına karşılık yaktıkları benzini adeta içen Amerikan imali kamyonlar kamyoncuları bıktırmıştı.Pek çok nedenlerle yedek parça,akü ve lastik gibi kritik malzemeler sıkıntılıydı.Bu arada dizel kamyonlar da ithal ediliyordu.MAN, Mercedes, Steyr, Bedford, Henschel, Krupp gibi markaların da ithali vardı ama fiyatları uçuktu.

İşte bazen beğenmesek de montaj sanayisi bu uçuklukları biraz olsun giderebilecek gibiydi.Ödemelerde de taksit imkanlarının sağlanması, bu kamyonların her şeyleriyle yepyeni olmaları, yakıt ve işletme giderlerinin düşük olması öncelikli tercih nedenleriydi. V8 motorlu Ford'lar, kirpikli Chevrolet'ler, dökük Austin'ler birer birer elden çıkartılıp herkes yerli bir kamyon edinme çabasına girdi.

Yerli montaj kamyonlar genel durumları itibarı ile adeta branşlaştılar.Ford uzun yolu,Dodge damperi,İnter ağır yükü,BMC de "ne iş olsa yaparım" felsefesiyle her işi kaptı.Aslında aralarında çok da fark yoktu.Aşağıya 1974 yılına ait yerli kamyon fiyatlarını yazıyorum.

AS 600 Dodge : 175 000 TL.
TM 140 BMC : 162 000 TL.
TM 150 BMC (Burunsuz) : 182 000 TL.
İnter 1800(İlave Dingilli) : 214 000 TL.
Leyland 6x4 Super Comet : 293 000 TL.
Fiat 684 Çekici : 520 000 TL.
D1210 Ford : 181 000 TL.
520 HN MAN : 297 000 TL.
Bedford EJR : 165 000 TL.

Bu listeden de görüleceği üzere en ucuz kamyon yine de TM 140 BMC idi." Oy BMC,BMC, nerede kaldın dün gece" diye bu kamyona türküler bile yazıldı.Devamı da var ama müstehcen.

Bizim yazımızın da devamı olacak.

ARKADAŞLAR...

BMC TM 135-140 türk kamyonculuğunun önemli oyuncularındandır.Türkiyede girmediği memleket kalmamış,kullanılmadığı sektör yoktur.Belediyelerde itfaiye ve çöp kamyonu olmuş,Karabükte demir taşımış,Tavşanlı'da binlercesi hafriyatta damperli olmuş,Akaryakıt sektöründe tanker,TCK'da tuz aracı TEK'te şantiye karavanı gibi yüzlerce sahnede rol almış usta oyuncudur.Sadece makas yapısı sebebiyle sebze işinde başarılı olamamıştır.

Dikkat edin: Ama asla 1 .sınıf bir kamyon olmamıştır.Tüm Türkiye nüfusu'nun diline dolaşan onlarca BMC hikaye ve deyişleriyle,biraz aşağılanmış yada sempati ile anılmıştır.

Hafızamda kalanlar;Tahliyenin DIZT sesi,kazık gibi direksiyon ,esnemeyen suspansiyon,hava azalınca araç takviyede degilse avareye alarak başıboş kalması,zayıf frenler,Ön cam görüşünün %40'nı kaplayan direksiyon simidi ve inanılmaz derecede hararet yapması.
1980 yıllarda kemikli rampasında tomruk yüklü TM 140'ı muavin sağ çamurlukta oturmuş elinde su bidonu,kaput yarım açık,şoför sol kapı camından yarı çıkmış rampayı çıkarken görmüştüm.


Sevgiyle kalın...