Gerçekten çok güzel... diyecek söz bulamıyorum.Üstadlarıma, değerli büyüklerime böyle bir çalışmaya imza attıkları için, o yılları görmesekte bizi o yıllara götürdükleri için teşekkkürü bir borç bilirim.Ellerinize sağlık..

Fatih’in eklediği otobüsün iç görüntüsü beni yaklaşık 45 yıl gerilere götürdü.Magirus ile ilgili bir anım aklıma geldi,aşağıya yazıyorum.

Yıl 1966.Ben o yıllarda daha ilkokula gidiyorum.Yaz tatilinde İstanbul’a gideceğiz.Otobüsten bilet aldık.O yıllarda Ankara’da otogar yok.Otobüsler yazıhaneleri neredeyse oradan hareket ediyor. Ankara’yı bilen bilir ,otobüsümüz Sıhhiye’de şimdi “Yeşil Nalın”ın olduğu yerdeki yazıhaneden hareket edecek.Eskiden insanlar çok temkinliydi,biz de otobüsün hareket saatinden tam bir saat evvel yazıhaneye geldik ve beklemeye başladık.

Firmamız Çıldır Turizm.Adına bakıp da Ardahan’ın Çıldır ilçesi’ne ait bir firma sanmayın,bu bir Eskişehir firmasıydı.

Uzatmayayım otobüsün hareket saatine 15-20 dakika kala muhtemelen 1963-64 model Ünver Sanayii montajı ,yuvarlak farlı, kıpkırmızı bir Magirus yazıhaneye yanaştı. Ön kısmında yoldan taş sıçrayan bazı yerleri macunlanmıştı ama genel görünüşü çok güzeldi.

Bavullarımızı bagaja verip hemen yerimize oturduk.Çünkü yerimizin aynı anda iki kişiye birden satılması çok yaşanan durumlardı.Yerlerimiz 3 ve 4 numaralı koltuklardı.Zaten bu seyahatimde aldığım keyif zihinimde ne kadar yer etmiş ki daha sonradan da ömrüm boyunca hep bu koltukları tercih ettim.

Kaptan 50-55 yaşlarında ak saçlı babacan bir adamdı.Yolcu binip da herkes yerlerini alıncaya ve katip otobüsün yolcu listesini kontrol edip parayı kaptana teslim edinceye kadar yerine oturmadı.Ne zaman ki parayı ve yolcu listesini aldı ,ondan sonra yolcu kapısından binerek yerine oturdu.

Yukarıdaki resme bakarsanız şoför mahallinde tablo üzerinde “L” şeklinde bir kol görürsünüz.İşte Magirus buradan çalıştırılır.Bizim kaptan da öyle yaptı.Önce radyo da dahil bütün lambaları söndürdü ve ardından derin bir besmele çekerek bu kolu çevirdi.Magirus homurdanarak çalıştı.Bir müddet kendi halinde çalıştıktan sonra gazı biraz yokladı.İç lambaları yaktı,radyoyu hafiften açtı.Korna ile muavinin takozu almasını işaret etti.Muavinin takozu almasıyla da bizim Magirus’u havalandırdı.

Aynen bu resimlerden Magirus’un içini ilk defa görenlerin yaptığı gibi ben de otobüsün kaptan köşkünü çok derinden incelemiştim.Özellikle de o yıllarda meraklı olduğum kilometre saatini.Çocukken yeni bir otomobil gördüğümüzde “kaç yapıyor diye” ilk baktığımız yer kilometre saati olurdu.Amerikan arabalarının bu saatleri mil/h olduğundan onları da ayırt edebilirdik.120 mil/h hızın 200 km/h e eşit olduğunu falan bilenlerden öğrenmiştik.

Bu otobüste de ilk baktığım yer orası olmuş ve 120 km/h azami hızı –nedense- az bulmuştum.Sizler de aynı resimde sol taraftaki kilometre saatine dikkat ederseniz son hızın 120 km/h olduğunu görürsünüz.Ve bu saat Magirus’un orijinal kilomete saatidir.

Magirus’un el freni O302 de olduğu gibi kurmalı değildir.Ve şoförün sağındadır.Ve yukarıda bahsettiğim gibi durduğu yerlerde genellikle takozlandığı için pek de sık kullanılmaz.

Hararet,yakıt ve hava basınç göstergeleri ilk modellerde ve benim bindiğim otobüste ayrı ayrıydı sanki.Ancak bu otobüsümüz yeni bir model olduğundan O302 tipi kombine bir gösterge ile donatılmış .

Ve ikaz lambaları aynen bu şekilde gri ve göz lambası şeklindeydi.En çok hatırladığım da mavi yanan uzun huzme ikaz lambasıydı.

Otobüsümüz yazıhaneden hareket ettikten sonra Yenimahalle’ye de yolcu almak üzere girmişti. Burada şimdilerde de otobüs yazıhanelerinin olduğu Akın Caddesi’nin üzerinden de birkaç kişiyi almıştı.

Yolculuğumuz yaklaşık 8 saat sonra Harem vapur iskelesinde son bulmuştu.Yolculuğun sonuna doğru bizim ihtiyar kaptanın uykusu gelmiş ,bol Bafra sigarası eşliğinde şarkı söyleyerek uykusunu dağıtmaya uğraşmıştı.Ben çocukluk ile çok neşelendiği için şarkı söylüyor diye değerlendirmiştim ama şimdi düşününce tek şoförle gece vakti sekiz saat Magirus gibi bir otobüsü kullanınca uykusunun gelmiş olması ihtimali daha ağır basıyor.

Şarkıyı ise Magirus’a uyarlamıştı.Hani “kalplere vur bir zımba” diye söylenen bir şarkı var ya ,onu “Magirus’a vur bir zımba,rampa da rampa rampa” diye uyarlamıştı.

Yaşıyorsa Allah selamet versin,öldüyse Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun.

İşte bu da bizim Magirus’la ilgili bir anı.

Gerçekten de "Yıllara armağan olsun".

Herkese selamlar...

Emeği geçenlere, tarihe ve değerlere sahip çıkan herkese teşekkür etmek lazım.Ortaya çok güzel bir eser çıkarmışınız.İnşalah yakından görmek ve incelemek te nasip olur.

Değerli Arkadaşlarım Ağabeylerim.

Almanca dil bilgisine sahip olanlar varsa aranızda,üstadlarımızın verdiği bilgileri,yazı dili bu başlıkta Almancaya tercüme ederek,tekrar yazabilirmi ?.

Bu aracı böyle harika bir şekilde toparlamak ve restore etmek ancak M.Ali Sade ve diğer ağabeylerimiz gibi amatör ruha sahip olanların ve bu işi gerçekten severek yapanların başarabileceği bir iştir. Ne Mercedes ne de MAN eski model araçlarını bu şekilde restore edemez. Bu yüzden yapılan iş sanıldığından da zor ve büyük bir iştir. Emeği geçen herkesi tebrik etmek istiyorum.

Benim nacizine bir sorum olacak. Acaba aracın yapım aşamasından fotoğraflar var mı? Varsa tarih sırası ile paylaşılması mümkün mü?

Tekrardan böyle zor hatta imkansız bir projede emeği geçenleri kutluyorum.

Çok güzel bir çalışma ortaya çıkmış..
M.Ali abimiz başta olmak üzere, emeği geçen herkesi tebrik ederim..